Biologia

Wiązka zadań

Klonowanie koziorożców

Drukuj

Sugerowane przeznaczenie Praca na lekcji, Praca domowa

Zadanie

Koziorożec pirenejski występuje w górach Półwyspu Pirenejskiego i obejmuje cztery podgatunki, z których dwa już niestety wymarły. Ostatni przedstawiciel jednego z podgatunków, który zasiedlał Pireneje, padł w 2000 roku. Była to samica. Naukowcy, chcąc zachować materiał genetyczny tego podgatunku, pobrali i zamrozili próbki jej tkanek. W 2009 roku zostały one użyte do klonowania – urodziło się żywe koźlątko, ale niestety, wkrótce zmarło. Eksperyment ten pokazał, że zamrożone tkanki można wykorzystać do klonowania i odtwarzania wymarłych zwierząt. Koszt sklonowania jednego zwierzęcia wynosi 50–150 tys. dolarów.

 (1) Czy za pomocą klonowania można odtworzyć ten podgatunek koziorożca pirenejskiego?

 `square`A. Tak,

 `square`B. Nie,

 (2) ponieważ

` square`A.  przez klonowanie uzyskuje się osobniki, które nie mają szans przeżycia w naturalnym środowisku.

`square`B. matki zastępcze dla klonowanych koziorożców mogą pochodzić z istniejących podgatunków koziorożca pirenejskiego.

`square`C. sklonowanie jednego osobnika nie pozwoli na odtworzenie populacji wymarłego podgatunku, albowiem nie będzie samców.

`square`D. nie można odtworzyć całej populacji tego podgatunku z uwagi na wysoki koszt sklonowania jednego osobnika.

`square`E. poprzez klonowanie można z komórek jednego osobnika uzyskać zarówno samce, jak i samice, które będą się następnie rozmnażać.

Odpowiedź, podstawa programowa i omówienie zadania

Poprawna odpowiedź

1 – B, 

2 – C.

Wymaganie ogólne

Wymaganie szczegółowe

Komentarz

Zadanie pozwala na sprawdzenie, czy uczeń właściwie rozumie rolę materiału genetycznego w procesie klonowanie ssaków. Dojście do prawidłowej odpowiedzi wymaga jedynie minimum wiedzy z genetyki ssaków: uczeń musi mieć świadomość, że samice mają dwa chromosomy X, a samce – chromosom X i Y. Reszta informacji jest podana w treści zadania, a uczeń musi ją jedynie poprawnie zinterpretować i na tej podstawie odrzucić dystraktory.

Choć można rozwiązanie zadania rozpocząć od części 1, to jednak analizę wygodniej będzie przeprowadzić, począwszy od części 2. W pierwszej kolejności wyeliminujemy dystraktory w oczywisty sposób nieprawdziwe: A i D. Dystraktor D zwraca uwagę na problem ekonomiczny odtworzenia podgatunku, który, jakkolwiek istotny, nie jest problemem nie do pokonania. Wszak nie ma potrzeby klonowania wielu osobników – wystarczy kilka, by potem zwiększyć liczebność metodami naturalnymi. Dystraktor A z kolei nie jest prawdziwy, ponieważ nie ma żadnych przesłanek za tym, że osobniki sklonowane nie mogłyby sobie radzić w środowisku naturalnym. Niewykluczone, że część uczniów wybierających tę odpowiedź mogła zasugerować się opisaną we wstępie śmiercią koźlątka. Należy jednak pamiętać, że na podstawie pojedynczego wydarzenia nie można wyciągać takich wniosków, szczególnie że nie podano informacji, co było przyczyną śmierci. Ponadto, zawsze można przyjąć, że podgatunek, mimo iż nieprzystosowany do życia w naturze, mógłby być hodowany w niewoli.

Dystraktor B podaje informację prawdziwą, która wydaje się być odpowiedzią rozsądną w połączeniu z odpowiedzią „Tak” w części 1. Należy jednak zauważyć, że osobnik, którego DNA miałoby posłużyć do odtworzenia populacji, był samicą i nie posiadał chromosomów Y. Z jego materiału genetycznego nie da się zatem uzyskać samców. Zauważenie tego faktu wymagałoby dużej spostrzegawczości, gdyby nie odpowiedzi C i E, które podsuwają ideę, że płeć może być tu kwestią kluczową.

Dystraktor E stwierdza, że z materiału genetycznego pojedynczego osobnika można wyprowadzić zarówno samce, jak i samice. Może to być prawdą, ale tylko przy założeniu, że materiał genetyczny pochodzi z samca, z którego można teoretycznie wyizolować zarówno chromosomy X, jak i Y, podczas gdy z uzyskanie chromosomu Y z samicy jest niewykonalne. Ponieważ w treści zadania jest mowa o samicy, odpowiedź tę należy odrzucić. Uczeń, który właśnie tę odpowiedź zaznaczy, albo nie do końca rozumie, na czym polega chromosomowa różnica między samcem a samicą, albo zwyczajnie „strzela” – bez zagłębiania się w to zagadnienie.

Metodą eliminacji dotarliśmy do odpowiedzi C, która wręcz „na tacy” podaje rozwiązanie problemu. Uczeń, który wie, że samiec ma chromosomy X i Y, po odnalezieniu we wstępie informacji, że ostatni przedstawiciel podgatunku był samicą, nie powinien mieć najmniejszych wątpliwości, że to jest poprawna odpowiedź. Oznacza to również, że w części 1 powinien wybrać odpowiedź B. Inny wybór w części 1 świadczy o bezrefleksyjnym „strzelaniu”.

Zadanie jest dość długie, przez co samą swą formą może na sprawdzianie zniechęcić ucznia, który przejdzie do zadań krótszych. Z tego powodu nie jest to zalecany sposób wykorzystania zadania. Z drugiej jednak strony jest to bardzo dobry materiał na dającą do myślenia pracę domową lub pomoc na lekcji o klonowaniu ssaków.


Utwór jest chroniony prawem autorskim. Zasady i warunki korzystania z niego określa Regulamin Serwisu Bazy Dobrych Praktyk.

"Masz uwagi do treści? Uważasz, że zawiera błąd? Napisz na bnd@ibe.edu.pl

* Chcesz otrzymywać informacje o nowych zadaniach?

Zaprenumeruj newsletter na pierwszej stronie "Entuzjaści Edukacji"

* Słowa kluczowe

aberracje chromosomowe   adaptacja zwierząt   AIDS   albinizm   Alfred R. Wallace   alkohol   allel   allel dominujący   allel recesywny   aminokwasy   analiza   analiza tekstu   analiza wykresów   analiza wyników   anatomia liścia   anemia sierpowata   anoreksja   antagonizm działania   antybiotyki   argumentacja   
.